Czym różnią się od siebie te dwie instytucje? Przede wszystkim tym, że o odroczenie należy wnosić zanim kara pozbawienia wolności zacznie być wykonywana, czyli zanim skazany otrzyma ztw. „bilet” i  trafi za kratki. Natomiast przerwy w odbywaniu kary sąd udziela, jeśli skazany już przebywa w zakładzie karnym, lecz pojawiają się pewne okoliczności, które uniemożliwiają jej odbywanie. Obie instytucje są ze sobą mocno powiązane, bowiem przesłanki udzielenia odroczenia oraz przerwy są bardzo podobne.

Zgodnie z art. 150 k.k.w. sąd odracza wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby skazanego, uniemożliwiającej wykonanie tej kary. Przy czym ciężką chorobą jest taki stan, w którym umieszczenie skazanego w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować poważne niebezpieczeństwo dla jego zdrowia. Są to przesłanki obligatoryjne, czyli w razie stwierdzenia choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby sąd musi odroczyć wykonywanie kary.

Ponadto przepisy przewidują sytuacje, w których sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności. To znaczy, że sąd sam powinien rozważyć czy uwzględnić wniosek i udzielić odroczenia czy okoliczności sprawy nie uzasadniają odroczenia.

Pierwszą przesłanką jest stwierdzenie, że natychmiastowe wykonanie kary pozbawienia wolności pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres 3 lat po urodzeniu dziecka.

Kolejną przesłanką jest odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze do roku, jeżeli liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekracza w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów. Przy czym z możliwości odroczenia na podstawie tej przesłanki nie mogą skorzystać skazani, którzy dopuścili się przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, skazani w warunkach recydywy (art. 64 § 1 i 2 k.k.) oraz skazani o których mowa w art. 65 k.k., jak również skazani za przestępstwa określone w art. 197-203 k.k. popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych.

Odroczenia można udzielać kilkakrotnie, wszystko zależy od konkretnej sytuacji skazanego. Odraczając wykonanie kary sąd może nałożyć na skazanego określone obowiązki np. zobowiązać do znalezienia pracy zarobkowej, do zgłaszania się do wskazanej jednostki Policji w określonych odstępach czasu lub do poddania się odpowiedniemu leczeniu lub rehabilitacji.

Analogicznie, sąd penitencjarny udzieli przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby skazanego. Natomiast sąd może udzielić przerwy, jeśli przemawiają za tym ważne względy rodzinne lub osobiste (art. 153 k.k.w).

Jak widać, o możliwości skorzystania z odroczenia lub przerwy wykonania kary pozbawienia wolności decydują kwestie indywidualne, które pojawiają się w konkretnej sprawie. Warto zatem zasięgnąć opinii adwokata, który będzie w stanie ocenić zasadność złożenia wniosku.